Today, WordPress powers over 43% of all websites on the internet
(The History of WordPress from 2003 – 2024)
In 2003, toen weblogs in opkomst waren, verscheen de eerste versie van Wordpress - een webprogramma om blogs te schrijven en publiceren op een eigen website. Het werkte in de eerste jaren precies zoals het programma waarmee dit blog wordt bijgehouden. In de loop der jaren is het meer-en-meer een ecosysteem geworden. Het heeft een app- en themestore, gebruikersgroepen en een website, wordpress.com, waar je gratis blogs kan maken zonder eerst iets te hoeven installeren.
Wordpress toen het nog blogging software was (Foto door Wiki Commons
In dat laatste is het niet uniek. Behalve Wordpress.com zijn er ook nog Blogger, Tumblr, Wix en tal van andere sites waar je een schrijf- en presentatieruimte voor het web kunt maken. Het handige van dit soort providers is dat je je niet bezig hoeft te houden met wat er achter de coulissen gebeurt. Het nadeel is dat je niet alles naar je eigen hand kan zetten. Een website waar je de baas kan zijn over alles, is wel een beetje een uitdaging. Ofwel moet je het één en ander leren over de belangrijkste technieken waar je mee te maken krijgt**, ofwel moet je iemand in je eigen netwerk hebben die dat al heeft gedaan.
Techniek is lange tijd een struikelblok geweest voor mensen om op persoonlijke titel iets op de muurkrant van het Internet te schrijven. Een echte kentering kwam toen Facebook en Twitter werden uitgevonden. Als iets er voor heeft gezorgd dat iedereen, maar dan ook werkelijk iedereen aan elk debat kon deelnemen, dan zijn het wel deze social media platforms.
Wordpress heeft zich inmiddels geëvolueerd van bloggingsysteem naar multifunctioneel bouwgereedschap voor mensen die niet de techniek van het website bouwen willen maar wel de functionaliteit. Naast blogs kun je met Wordpress tegenwoordig ook webshops, leeromgevingen, social media en nog veel meer soorten sites bouwen. Dat alles zonder noemenswaardige technische kennis. Het maakt van Wordpress een zogenaamde no-code oplossing.
'No-code' is een fascinerend begrip omdat die 'code', de programmeercode, er wel degelijk is. Alleen niet zichtbaar voor de eindgebruiker. De eindgebruiker vult in een formulier in hoe alles er uit moet gaan zien, klikt nog wat hier, ,sleept nog wat daar en maakt al doende een website waar ze bij bol.com jaloers op zouden kunnen zijn (ware het niet dat het portaal waar de partners van Bol hun aanbod kunnen invoeren, precies zo werkt.)
No-code aan de voorkant betekent altijd High-code aan de achterkant. De afhankelijkheid van de techniek is er nog steeds maar is verplaatst naar een tussenlaag. En terwijl Wordpress als webprogramma FOSS (Free and Open SOurce Software) is die iedereen gratis kan downloaden, installeren en aanpassen, is de tussenlaag (deels) een business die een significante waarde vertegenwoordigd. WPEngine, zelf een Wordpress serviceprovider, schatte in 2020 de globale economische waarde in op 1,5 miljard dollar (bron)
Het fascinerende hieraan is, dat de techniek weghalen bij de eindgebruiker eigenlijk een enorm technische en ook lucratieve uitdaging is. Hoe gemakkelijker je het de afnemer van je informatietechnologie wilt maken, hoe meer je moet investeren in die techniek en in de infrastructuur die het vereist. Het nieuwste is generatieve kunstmatige intelligentie. Aan de voorkant zeg je: "schrijf voor mij een artikel in 500 woorden over de economische waarde van het Wordpress-ecosysteem" en een paar tellen later rolt daar een tekst uit die je zo op je blog kan publiceren*. Aan de achterkant draaien daarvoor dag en nacht duizenden systemen op volle toeren. Het is vooral dankzij AI dat sommige landen hun CO2-reductie misschien niet gaan halen ;-) (bron)
Het webprogramma achter dit blog heet htmly Het lijkt - zo kan ik uit eigen ervaring zeggen - op Wordpress uit diens begintijd. Het is perfect om zonder technische voorkennis een blog bij te houden. Dat is omdat het maar voor één soort gebruik bedoeld is. Het heeft daardoor ook een relatief ongecompliceerde structuur en de bijbehorende kleine ecologische voetafdruk. Er is maar één struikelblok en dat is dat het wel eerst op een webserver moet worden geïnstalleerd.
Het is de technologische drempel die mensen in de armen van big tech drijft en waardoor het world wide web zoals bedenker Tim Berners-Lee het voor zich ziet, dreigt te verdwijnen. Eerder dit jaar schreef hij voor de 35e verjaardag van het web dat hij nog steeds een www voor zich ziet dat decentraal is en waarin mensen niet alleen eigenaar zijn van hun eigen gegevens maar er ook de controle over hebben (bron.)
De uitdaging zal zijn om datgene waar de grote Amerikaanse bedrijven goed in zijn, namelijk iedere technologische drempel wegnemen voor mensen die actief willen deelnemen aan het leven online. Maar dan op een manier dat ook de techniek zelf van iedereen is.
* Nee, dit artikel is niet door generatieve AI geschreven.
